Waarom de werkplaats?
De Werkplaats Herstelondersteuning is ontstaan uit een grote ambitie: Herstel en Burgerschap – realiteit in 2020. De ambitie komt voort uit de ervaringskennis over Herstel die de afgelopen 20 à 30 jaar in binnen- en buitenland is opgebouwd. Het vraagt om verandering van de huidige zorg. Zo’n verandering vereist dezelfde visie samen met concrete doelstellingen voor een groot aantal partijen.
Future Search
In 2010 heeft een aantal mensen vanuit de ggz – ervaringsdeskundigen, hulpverleners, bestuurders – en Kenniscentrum Phrenos verkend wat er voor nodig is om dit te realiseren. Om visie en werkwijze te formuleren is met een groot aantal beoogde samenwerkingspartners een brede ‘Future Search’ gehouden (zie www.futuresearch.net/method/whatis/index.cfm). Daar is gezocht naar een gemeenschappelijke grond en taakstelling. Er ontstond het idee van een breed project: ‘Herstelondersteuning: van kans naar realiteit! ‘
Grote ambitie
Doel van het project moest zijn om gezamenlijk met cliënten en ervaringsdeskundigen een landelijk leidend en in de praktijk verankerde visie te ontwikkelen voor een effectieve en efficiënte ondersteuning van herstelprocessen van mensen met een langdurige psychische kwetsbaarheid. Een ggz waarin het eigen verhaal van cliënten, hun eigen kracht, hun ervaringskennis centraal staan en waar gebruik wordt gemaakt van verschillende bronnen van steun. Doordat begeleiders ‘present’ zijn (aandachtig aanwezig) en hun begeleiding zoveel mogelijk in dienst stellen van het herstelproces van cliënten. Maar ook door een structurele inzet van ervaringsdeskundigen en het overwinnen van de stigmatisering van langdurig kwetsbare mensen. Zodat zij volop mee kunnen doen aan de samenleving.
Kritische massa
Het streven is om tenminste op bestuurlijk niveau hiervoor het benodigde leiderschap te creëren. En om een kritische massa (cliënten, professionals, bestuurders en wetenschappers) te genereren, die de huidige ziens-, werk- en (gefragmenteerde) financieringswijze ter discussie durft te stellen.
Partijen verenigen
Toen gezocht werd naar een concrete praktijk voor het project trad de paradox van de kip en het ei op: om partijen te verenigen rondom de ontwikkeling van een gezamenlijke visie, moet er eerst een gezamenlijke visie zijn. Deze constatering was een belangrijke eerste stap: er moet eerst gewerkt worden aan de verbreding van de visie van herstel en er moet eerst meer ‘harde kennis’ zijn over wat herstel ondersteunt en wat hindert. Die kennis kan dan als springplank dienen om al die partijen te betrekken die nodig zijn om de grote ambitie te realiseren. Besloten werd tot de oprichting van een Werkplaats Herstelondersteuning om daarin die tastbare kennis te ontwikkelen.
> Download het Position paper (PDF)